فرارسیدن ماه محرم و صفر و ایام عزاداری سرور و
سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را خدمت تمامی شما سروران گرامی
تسلیت عرض می نمائیم.
امید که عزادایهای شما در این ماه مورد قبول درگاه خداوند و آن حضرت واقع گردد .
اللهم عجل لولیک الفرج
التماس دعا
|
|
|
|
|
|
|
اوّل محرّم: آغاز
سال هجرى قمرى است، گرچه هجرت در ماه ربیع الأوّل صورت گرفت; ولى به
مناسبت آغاز سال، سزاوار است همه مؤمنان به یاد حادثه عظیم هجرت و آثار مهم
آن در تاریخ اسلام و فداکارى هاى مولاى متّقیان على(علیه السلام) در لیلة
المبیت باشند. دوم محرّم: روز ورود امام حسین(علیه السلام) و یارانش به سرزمین کربلا (در سال 61 هجرى قمرى) است که سرآغاز حماسه هاى عظیم عاشوراست.
هفتم محرّم:
روز
جلوگیرى کردن حرم حسینى(علیه السلام) از دستیابى به آب است; در این روز
دستورى از سوى عبیداللّه بن زیاد براى عمر بن سعد رسید که بین حسین(علیه
السلام) و یارانش و آب حایل شوند، تا قطره اى از آب فرات ننوشند! نهم محرّم (تاسوعا): «شیخ
کلینى» از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که آن حضرت فرمود: «روز
تاسوعا، روزى است که امام حسین(علیه السلام) و یارانش را در کربلا محاصره
کردند و دشمنان براى جنگ با آن حضرت اجتماع نمودند، و پسر مرجانه و عمر بن
سعد از زیادى لشکر خویش خوشحال شدند، و امام حسین(علیه السلام) و اصحابش را
در آن روز ضعیف شمردند، و یقین کردند که براى امام حسین(علیه السلام)یاورى
نخواهد آمد و مردم عراق وى را کمک نخواهند کرد; آنگاه فرمود: «بِأبی
المُسْتَضْعَفُ الغَریبُ; پدرم فداى آن ضعیفِ غریب باد».
در این روز
شمر همراه با نامه اى از سوى عبیداللّه بن زیاد خطاب به عمر بن سعد وارد
کربلا شد که بر حسین(علیه السلام) و یارانش سخت بگیر! تا تسلیم شوند و
وادار به بیعت گردند و در صورت امتناع، همه آنها را به قتل برسان. امام
حسین(علیه السلام) حاضر به پذیرش ذلّت بیعت با دشمن نشد; ولى از آنان خواست
که آن شب را به وى مهلت دهند، تا به عبادت و دعا و نماز بپردازد، و فردا
در معرکه نبرد با آنان روبه رو خواهد شد.دهم محرّم (عاشورا): روز
پرحماسه و فراموش نشدنى تاریخ اسلام و تشیّع; روز فداکارى، جانبازى و
شهادت سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبداللّه الحسین(علیه السلام) و یاران
باوفایش، در سرزمین کربلا (در سال 61 هجرى قمرى) است.
دوازدهم محرّم:
روز شهادت امام زین العابدین(علیه السلام) (بنابر روایتى در سال 94 یا 95 هجرى قمرى) است.
بیست و پنجم محرّم:
روز شهادت امام زین العابدین(علیه السلام) است بنابر روایتى دیگر. |
| |
|
| |
|
|
|
اعمال ماه محرم |
|
|
|
1ـ
به هنگام رؤیت هلال محرّم، مستحب است تکبیر بگویى و اگر مى توانى دعاى
مشروحى را که سیّد در «اقبال الاعمال» آورده است، بخوانى.(1)
2ـ در شب
اوّل محرّم صد رکعت نماز بخوان، و در هر رکعت سوره «حمد» و «قل هو اللّه»را
مى خوانى و هر دو رکعت را به یک سلام پایان مى دهى; در روایتى از رسول
خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است: هر کس این نمازها را بخواند و روز اوّل
ماه محرّم را روزه بگیرد، مانند کسى است که در طول سال بر انجام خیر مداومت
داشته باشد و تا سال آینده از فتنه ها محفوظ خواهد بود. و اگر بمیرد وارد
بهشت خواهد شد.(2)
3ـ مطابق روایت دیگرى از رسول خدا(صلى الله علیه
وآله) در شب اوّل محرم دو رکعت نماز مى خوانى به این نحو: در رکعت اوّل
سوره «حمد» و سوره «انعام» و در رکعت دوم سوره «حمد» و سوره «یس».(3)
علاوه بر این نمازها، مستحب است نماز اوّل هر ماه نیز خوانده شود که کیفیّت آن در اعمال مشترک ماهها (صفحه 597) گذشت.
4ـ
در روز اوّل محرّم، روزه گرفتن مستحب است، که در روایتى امام رضا(علیه
السلام) فرمود: «هر کس این روز را روزه بگیرد، و حاجت خویش را از خداوند
بخواهد، خداوند دعایش را به اجابت خواهد رساند، این روز همان روزى بود که
حضرت زکریّا در این روز، از خداوند فرزندى را طلب کرد و خداوند دعایش را به
اجابت رساند و یحیى را به وى عنایت فرمود».(4)
5ـ از امام على بن موسى
الرضا(علیهما السلام) نقل شده است که رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه
وآله) روز اوّل محرّم، دو رکعت نماز مى خواند و پس از نماز دست ها را بلند
مى کرد و این دعا را سه مرتبه قرائت مى فرمود:
اَللّـهُمَّ اَنْتَ الاِْلـهُ الْقَدیمُ، وَ هذِهِ سَنَةٌ جَدیدَةٌ، فَاَسْئَلُکَ فیهَا الْعِصْمَةَ
خدایا تویى معبود ازلى و این سال تازه است از تو خواهم در این سال نگهداریم را
مِنَ الشَّیْطـانِ، وَ الْقُوَّةَ عَلى هذِهِ النَّفْسِ الاَْمّارَةِ بِالسُّوءِ، وَ الاِْشْتِغالَ بِما
از شیطان و نیروى بر این نفس که پیوسته به گناه فرمان مى دهد و سرگرمى بدانچه
یُقَرِّبُنى اِلَیْکَ، یا کَریمُ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ، یا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ، یا
مرا به تو نزدیک کند اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى تکیه گاه کسى که تکیه گاهى ندارد اى
ذَخیرَةَ مَنْ لا ذَخیرَةَ لَهُ، یا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، یا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ
ذخیره آن کس که ذخیره ندارد اى پناهگاه آن کس که پناهگاهى ندارد اى فریادرس آن کس که فریادرسى ندارد
لَهُ، یا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ، یا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ، یا حَسَنَ الْبَلاءِ،یا عَظیمَ
اى پشتیبان آن کس که پشتیبانى ندارد اى گنج آن کس که گنجى ندارد اى که آزمایشت نیکوست اى بزرگ
الرَّجآءِ، یا عِزَّ الضُّعَفآءِ، یا مُنْقِذَ الْغَرْقى، یا مُنْجِىَ الْهَلْکى، یا مُنْعِمُ یا
مایه امید اى عزت بخش ناتوانان اى نجات بخش غریقان اى خلاص کننده هالکان اى نعمت بخش اى
مُجْمِلُ، یا مُفْضِلُ یا مُحْسِنُ، اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللَّیْلِ وَنُورُ
زیباپرور اى فزون بخش اى نیکوده تویى که سجده کرد (و به کمال خضوع درآمد) برایت سیاهى شب و روشنى
النَّهارِ، وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ، وَدَوِىُّ الْمآءِ وَحَفیفُ الشَّجَرِ، یا
روز و تابش ماه و شعاع خورشید و صداى ریزش آب و بهم خوردن درخت اى
اَللهُ لا شَریکَ لَکَ، اَللّـهُمَّ اجْعَلْنا خَیْراً مِمّا یَظُنُّونَ، وَاغْفِرْلَنا ما لا
خدایى که شریک ندارى خدایا قرارمان ده بهتر از آنچه مردم گمان کنند و بیامرز از ما آنچه را که
یَعْلَمُونَ، وَلا تُؤاخِذْنا بِما یَقُولُونَ، حَسْبِىَ اللهُ لا اِلـهَ اِلاَّ هُوَ، عَلَیْهِ
نمى دانند و مگیر ما را بدانچه گویند بس است مرا خدا معبودى جز او نیست بر او
تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ، امَنّا بِهِ، کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا، وَما یَذَّکَّرُ اِلاَّ
توکل کنم و اوست پروردگار عرش عظیم ایمان داریم به او و هرچه هست از نزد پروردگار ماست و اندرز نگیرند جز
اُولُوا الاَْلْبابِ، رَبَّنا لاتُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَیْتَنا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ
خردمندان پروردگارا منحرف مساز دلهاى ما را پس از آن که هدایتمان کردى و ببخش به ما از پیش خود
رَحْمَةً، اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهّابُ.(5)
رحمتى که براستى تویى بخشایشگر.
6ـ
مرحوم «شیخ طوسى» فرموده است که مستحب است دهه اوّل محرّم را روزه بگیرد;
ولى در روز عاشورا از غذا و آب امساک نماید، امّا روزه نگیرد، و چون وقتِ
عصر فرا رسید، به مقدار کمى، تربت تناول نماید (زیرا روزه گرفتن در این روز
شیوه بنى امیّه بود که به شکرانه جریان کربلا، روزه مى گرفتند!).
|
|
|
اعمال روز عاشورا |
|
|
|
مى
دانیم روز عاشورا که روز شهادت امام حسین(علیه السلام) و یاران باوفاى
اوست، روز اندوه و غم و مصیبت ائمّه اطهار(علیهم السلام) و شیعیان آنها مى
باشد، و بر انجام اعمال و رعایت امورى در این روز تأکید شده است، مانند:
1ـ
شایسته است شیعیان در این روز دست از کسب و کار بکشند و نیازهاى خانه را
امروز تهیّه و ذخیره نکنند و به عزادارى و نوحه سرایى بپردازند و همچون
کسانى که عزیزترین افراد خویش را از دست داده اند، غم زده و اندوهگین
باشند.
مى دانیم روز عاشورا که روز شهادت امام حسین(علیه السلام) و
یاران باوفاى اوست، روز اندوه و غم و مصیبت ائمّه اطهار(علیهم السلام) و
شیعیان آنها مى باشد، و بر انجام اعمال و رعایت امورى در این روز تأکید شده
است، مانند:
1ـ شایسته است شیعیان در این روز دست از کسب و کار بکشند و
نیازهاى خانه را امروز تهیّه و ذخیره نکنند و به عزادارى و نوحه سرایى
بپردازند و همچون کسانى که عزیزترین افراد خویش را از دست داده اند، غم زده
و اندوهگین باشند.
امام على بن موسى الرّضا(علیه السلام) فرمود: هر کس
در روز عاشورا، دست از تلاش براى دنیا بردارد، خداوند حاجت هاى دنیوى و
اخروى او را برآورده مى سازد، و هر کس که روز عاشورا، روز اندوه و غم و
گریه اش باشد، خداوند روز قیامت را روز سرور و شادى او قرار دهد و در بهشت
با دیدار ما، چشمش روشن مى شود، و هر کس که روز عاشورا را براى خود روز
برکت بداند و در آن روز براى منزل خویش اموالى را ذخیره سازد، آن اموال
براى او برکتى نخواهد داشت.(1) (البته کسانى که با مسائل بسیار ضرورى مردم
سر و کار دارند مانند اطباى کشیک و امثال آنها از این امر مستثنا هستند).
در
روایت دیگرى ابن عبّاس مى گوید: در منطقه «ذیقار» خدمت امیر مؤمنان(علیه
السلام) رسیدم، صحیفه و نوشته اى را بیرون آورد که به خط مبارک او و املاى
رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بود. امام(علیه السلام) آن صحیفه را بر من
خواند که در آن نوشته بود، امام حسین(علیه السلام)چگونه شهید مى شود و چه
کسى او را مى کشد و چه کسانى وى را یارى مى کنند و چه کسانى با وى به شهادت
مى رسند، امام(علیه السلام)وقتى آن را خواند گریه شدیدى نمود و من هم
گریان شدم.(2)
همچنین در این روز از لعن و بیزارى جستن از قاتلان آن حضرت غافل نشوند و بر این امر تأکید کنند.
2ـ امام باقر(علیه السلام) فرمود: شیعیان در این روز به یکدیگر تسلیت بگویند و چه بهتر که با این جمله ها باشد:
عَظَّمَ
اللّهُ أُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ، وَ
جَعَلَنا وَ إِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبِینَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِیِّهِ
الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَیْهِمُ السَّلامُ.(3)
بزرگ
گرداند خدا پاداش ما را در سوگواریمان بر حسین(ع) و قرار دهد خداوند ما و
شما را از خون خواهانش به همراه ولیش امام مهدى از خاندان محمّد(ع).
3ـ
مرحوم «ابن قولویه»(رحمه الله) مطابق روایتى مى گوید: کسى که در روز
عاشورا کنار قبر امام حسین(علیه السلام) باشد و زائران را (کمک کند و) آب
دهد، مانند کسى است که لشکر آن حضرت را سیراب کرده باشد و گویا با آن حضرت
در کربلا حاضر بوده است.(4)
4ـ هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگوید: اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ(علیه السلام).(5)
5ـ خواندن هزار مرتبه سوره «توحید» در این روز فضیلت فراوانى دارد.
امام
صادق(علیه السلام) فرموده است: هر کس در روز عاشورا هزار مرتبه سوره
«توحید» را بخواند، خداوندِ رحمان به وى نظر (رحمت) افکند و هر کس را که
خداوندِ رحمان (با دیده رحمت) نظر کند، وى را مجازات نخواهد کرد.(6)
6ـ
در روز عاشورا شایسته است که از خوردن و آشامیدن - بدون قصد روزه -
خوددارى نمایند تا این که وقت عصر فرا رسد و از غذا و آب مختصرى (که مصیبت
زدگان استفاده مى کنند)، تناول نمایند.(7)
مرحوم «علاّمه مجلسى» در
کتاب «زاد المعاد» گفته است که بهتر است روز نهم و دهم ماه محرّم را روزه
نگیرند، زیرا بنى امیّه این دو روز را براى برکت و شکر بر قتل امام
حسین(علیه السلام) (به عنوان ظاهرسازى) روزه مى گرفتند; از طریق اهل
بیت(علیهم السلام) احادیث فراوانى در مذمّت روزه این دو روز، مخصوصاً روزه
روز عاشورا نقل شده است.
همچنین در این روز، از مزاح و خنده و دیگر سرگرمى هاى مسرّت بخش دنیوى خوددارى نمایند.(8)
7ـ
سزاوار است هنگام غروب روز عاشورا، به یاد مصائب فرزندان و اطفال و زنان
حرم امام حسین(علیه السلام) باشند، زیرا آن هنگام از سخت ترین لحظات حرم آل
پیامبر(صلى الله علیه وآله) بود. دشمنان سرمست از باده پیروزى، و اجساد
شهیدان روى خاک کربلا، و زنان و کودکان نالان و گریان و پریشان بودند; در
همان زمان دستور غارت و آتش زدن خیمه ها صادر شد. اطفال یتیم، زنان بى
سرپرست و کودکان تشنه، هر کدام به سویى مى دویدند و در آن میان، زینب و زین
العابدین و امّ کلثوم(علیهم السلام) پناهگاه این مصیبت دیدگان بودند و همه
غم ها را به دل و جان مى خریدند و همه دشوارى ها را بر خویش هموار مى
ساختند، تا دیگران را آرام کنند.
در آن غروب، مصائبى بر خاندان رسول
اللّه(صلى الله علیه وآله) رفت که قابل تصوّر نیست و اندوهى بر آنان فرود
آمد که قابل بیان کردن نمى باشد; مصائبى که اشک ها را از دیده ها سرازیر مى
سازد و اعماق روح و جان را آزار مى دهد.
8ـ سزاوار است عاشقان و علاقه
مندان مکتب سالار شهیدان امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا برخیزند و
بر رسول خدا و علىّ مرتضى و فاطمه زهرا و حسن مجتبى و سایر امامان از ذریّه
آن حضرت(علیهم السلام) سلام کنند و آنان را در این مصیبت هاى بزرگ، با دلى
سوزان و اشکى روان تسلیت گویند و این زیارت را بخوانند:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ ادَمَ صَفْوَةِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ نُوح نَبِىِّ
سلام بر تو اى وارث حضرت آدم برگزیده خدا سلام بر تو اى وارث حضرت نوح پیامبر
اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ اِبْراهیمَ خَلیلِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ
خدا سلام بر تو اى وارث ابراهیم خلیل خدا سلام بر تو اى وارث
مُوسى کَلیمِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عیسى رُوحِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ
موسى هم گفتار خدا سلام بر تو اى وارث حضرت عیسى روح خدا سلام بر تو
یا وارِثَ مُحَمَّد حَبیبِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عَلِىٍّ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ،
اى وارث حضرت محمّد حبیب خدا سلام بر تو اى وارث على امیر مؤمنان
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ الْحَسَنِ الشَّهیدِ سِبْطِ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ
سلام بر تو اى وارث حسن آن امام شهید و نوه رسول خدا سلام بر تو
یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْبَشیرِ النَّذیرِ، وَابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ،
اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى فرزند مژده دهنده و ترساننده و پسر آقاى اوصیا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا
سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانیان سلام بر تو اى
عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللهِ وَابْنَ خِیَرَتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللهِ
اباعبدالله سلام بر تو اى برگزیده خدا و فرزند برگزیده او سلام بر تو اى خون خدا
وَابْنَ ثارِهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوِتْرُ الْمَوْتُورُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الاِْمامُ
و فرزند خون خدا سلام بر تو اى کشته مظلومى که انتقام خونت گرفته نشد سلام بر تو اى امام
الْهادِى الزَّکِىُّ، وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنآئِکَ، وَ اَقامَتْ فى جِوارِکَ،
راهنماى پاک و بر آن ارواحى که به آستان تو فرود آمدند و در جوارت رحل اقامت افکندند
وَ وَفَدَتْ مَعَ زُوّارِکَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ مِنِّى ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ،
و با زائرانت ورود کردند سلام من بر تو تا زنده ام من و برپاست شب و روز
فَلَقَدْ عَظُمَتْ بِکَ الرَّزِیَّةُ، وَ جَلَّ الْمُصابُ فِى الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُسْلِمینَ،
که براستى بزرگ شد به تو مصیبت و گران شد سوگوارى در میان مؤمنان و مسلمانان و
وَفى اَهْلِ السَّمواتِ اَجْمَعینَ، وَ فى سُکّـانِ الاَْرَضینَ، فَاِنّا للهِِ وَاِنّا اِلَیْهِ
در میان ساکنین آسمانها همگى و در میان ساکنین زمینها «انا لله و انا الیه
راجِعُونَ، وَ صَلَواتُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ وَ تَحِیّاتُهُ عَلَیْکَ وَ عَلى ابآئِکَ
راجعون» درودهاى خدا و برکاتش و تحیتهایش بر تو و بر پدران
الطّاهِرینَ الطَّیِّبینَ الْمُنْتَجَبینَ، وَ عَلى ذَراریهِمُ الْهُداةِ الْمَهْدِیّینَ، اَلسَّلامُ
پاک و پاکیزه و برگزیده ات و بر فرزندان راهنماى راه یافته شان باد سلام
عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ وَ عَلَیْهِمْ، وَ عَلى رُوحِکَ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ، وَ عَلى
بر تو اى سرور من و بر ایشان و بر ارواح ایشان و بر
تُرْبَتِکَ وَ عَلى تُرْبَتِهِمْ، اَللّـهُمَّ لَقِّهِمْ رَحْمَةً وَ رِضْواناً وَ رَوْحاً وَ رَیْحاناً،
تربت تو و بر تربت ایشان خدایا ببار بر ایشان رحمت و خشنودى و روح و ریحانى
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ یا اَبا عَبْدِاللهِ، یَا بْنَ خاتَمِ النَّبِیّینَ، وَ یَا بْنَ سَیِّدِ
سلام بر تو اى سرور من اى ابا عبدالله اى فرزند خاتم پیمبران و اى فرزند آقاى
الْوَصِیّینَ، وَ یَا بْنَ سَیِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا شَهیدُ یَا بْنَ
اوصیا و فرزند بانوى زنان جهانیان سلام بر تو اى شهید (راه حق) و اى پسر
الشَّهیدِ، یا اَخَ الشَّهیدِ، یا اَبَا الشُّهَدآءِ، اَللّـهُمَّ بَلِّغْهُ عَنّى فى هذِهِ السّاعَةِ
شهید و اى برادر شهید و اى پدر شهیدان خدایا برسان به او از جانب من در این ساعت
وَ فى هذَا الْیَوْمِ، وَ فى هذَا الْوَقْتِ وَ فى کُلِّ وَقْت، تَحِیَّةً کَثیرَةً وَسَلاماً،
و در این روز و در این وقت و در هر وقت تحیتى زیاد و سلامى بسیار
سَلامُ اللهِ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ یَا بْنَ سَیِّدِ الْعالَمینَ، وَ عَلـَى
سلام خدا بر تو و رحمت خدا و برکاتش اى فرزند آقاى جهانیان و نیز بر
الْمُسْتَشْهَدینَ مَعَکَ سَلاماً مُتَّصِلاً مَا اتَّصَلَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ، اَلسَّلامُ عَلَى
شهید شدگان با تو سلامى پیوسته به پیوستگى شب و روز سلام بر
الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ
حسین بن على شهید (راه حق) سلام بر على بن الحسین آن شهید (عالى قدر) سلام
عَلـَى الْعَبّاسِ بْنِ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ الشَّهیدِ، السَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ
بر عباس فرزند امیرمؤمنان آن شهید (والا مقام) سلام بر فرزندان شهید
اَمِیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ، اَلسَّلامُ عَلَى
امیرمؤمنان سلام بر فرزندان شهید حسن سلام بر
الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ جَعْفَر وَ عَقیل،
شهیدان از فرزندان حسین سلام بر شهیدان از فرزندان جعفر و عقیل
اَلسَّلامُ عَلى کُلِّ مُسْتَشْهَد مَعَهُمْ مِنَ الْمُؤْمِنینَ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد
سلام بر هر شهیدى که با ایشان بود از مؤمنان خدایا درود فرست بر محمّد و
وَآلِ مُحَمَّد، وَ بَلِّغْهُمْ عَنّى تَحِیَّةً کَثیرَةً وَ سَلاماً، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ
آل محمّد و برسان به ایشان از جانب من تحیتى زیاد و سلامى بسیار سلام بر تو اى رسول
اللهِ، اَحْسَنَ اللهُ لَکَ الْعَزآءَ فى وَلَدِکِ الْحُسَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةُ،
خدا نیکو کند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسین سلام بر تو اى فاطمه
اَحْسَنَ اللهُ لَکِ الْعَزآءَ فى وَلَدِکِ الْحُسَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمیرَ
نیکو کند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسین سلام بر تو اى امیر
الْمُؤْمِنینَ، اَحْسَنَ اللهُ لَکَ الْعَزآءَ فِى وَلَدِکَ الْحُسَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا
مؤمنان نیکو کند خدا صبر تو را در مصیبت فرزندت حسین سلام بر تو اى ابا
مُحَمَّد الْحَسَنَ، اَحْسَنَ اللهُ لَکَ الْعَزآءَ فى اَخیکَ الْحُسَیْنِ، یا مَوْلاىَ یا اَبا
محمّد حسن (مجتبى) نیکو گرداند خدا صبر تو را در مصیبت برادرت حسین اى مولاى من اى ابا
عَبْدِاللهِ، اَنـَا ضَیْفُ اللهِ وَضَیْفُکَ، وَجارُ اللهِ وَجارُکَ، وَلِکُلِّ ضَیْف وَجار
عبدالله من میهمان خدا و میهمان توام و در پناه خدا و پناه توام و براى هر میهمان و پناهنده اى
قِرىً، وَقِراىَ فى هذَا الْوَقْتِ اَنْ تَسْئَلَ اللهَ سُبْحانَهُ وَتَعالى، اَنْ یَرْزُقَنى
حق پذیرایى است و پذیرایى من در این وقت این است که از خداى سبحان بخواهى که روزیم گرداند
فَکاکَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، اِنَّهُ سَمیـعُ الدُّعـآءِ، قَریبٌ مُجیبٌ.(9)
آزادى از آتش دوزخ را که براستى او شنواى دعا و نزدیک و اجابت کننده است.
9ـ خواندن زیارت امام حسین(علیه السلام) معروف به «زیارت عاشورا» در این روز ثواب فراوانى دارد.
این
زیارت را مى توان از راه دور یا نزدیک خواند و بسیار بافضیلت و یکى از
کیمیاهاى سعادت است و در بخش زیارات تحت عنوان «زیارت عاشورا» گذشت (صفحه
392).
|
|
|
اعمال شب عاشورا |
|
|
|
براى شب عاشورا، دعا و نمازهاى بسیارى نقل شده است که برخى از آنها به این شرح است:
1ـ
احیاى شب عاشورا; در روایتى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است که
«هر کس شب عاشورا را بیدار بماند (و به عبادت بپردازد); گویا عبادت فرشتگان
را انجام داده است...».(1)
براى شب عاشورا، دعا و نمازهاى بسیارى نقل شده است که برخى از آنها به این شرح است:
1ـ
احیاى شب عاشورا; در روایتى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است که
«هر کس شب عاشورا را بیدار بماند (و به عبادت بپردازد); گویا عبادت فرشتگان
را انجام داده است...».(1)
2ـ پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) فرمود:
در شب عاشورا، چهار رکعت نماز مى گذارى و در هر رکعت یک مرتبه «حمد» و
پنجاه مرتبه سوره «توحید» را مى خوانى وقتى که در رکعت چهارم سلام نماز را
گفتى، ذکر خدا را بسیار بگو و بر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) صلوات بفرست
و تا مقدارى که ممکن است بر دشمنان اهل بیت(علیهم السلام) لعنت کن.(2)
3ـ
صد رکعت نماز بجا مى آورى، هر دو رکعت با یک سلام، که در هر رکعت یک مرتبه
«حمد» و سه بار سوره «توحید» را مى خوانى و پس از پایان این نمازها، هفتاد
بار مى گویى: سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا إلهَ إلاَّ
اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلاَّ بِاللّهِ
الْعَلِىِّ الْعَظِیمِ.
رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: کسى که
این نماز را بخواند - از مردان و زنان - وقتى که بمیرد، خداوند قبرش را
معطّر و خوشبو مى کند و هر روز - تا هنگام دمیدن صور - نورى وارد قبرش مى
شود... |
|
|
|
|
|
زیارت نامه عاشورا |
|
|
|
اَلسَّلامُ
عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ رَسُولِ
اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللَّهِ وَابْنَ خِیَرَتِهِ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَابْنَ سَیِّدِ
الْوَصِیّینَ
سلام بر تو اى ابا عبداللّه سلام بر تو اى
فرزند رسول خدا سلام بر تو اى برگزیده خدا و فرزند برگزیده اش سلام بر تو
اى فرزند امیر مؤ منان و فرزند آقاى اوصیاء
اَلسَّلامُ
عَلَیْکَ یَا بْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساَّءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ
عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ
سلام
بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانیان سلام بر تو اى که خدا خونخواهیش
کند و فرزند چنین کسى و اى کشته اى که انتقام کشته گانت نگرفتى
اَلسَّلامُ
عَلَیْکَ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُمْ
مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ
وَالنَّهارُ
سلام بر تو و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر شما همگى از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من برجایم و برجا است شب و روز
یا
اَبا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتِ
الْمُصیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَعَلى جَمیعِ اَهْل ِالاِْسْلامِ
اى ابا عبداللّه براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظیم گشت مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام
وَجَلَّتْ
وَعَظُمَتْ مُصیبَتُکَ فِى السَّمواتِ عَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ
فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ
عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ
و گران و عظیم گشت مصیبت تو
در آسمانها بر همه اهل آسمانها پس خدا لعنت کند مردمى را که ریختند شالوده
ستم و بیدادگرى را بر شما خاندان
وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ وَاَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتى رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فیها
و
خدا لعنت کند مردمى را که کنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور کردند
شما را از آن مرتبه هائى که خداوند آن رتبه ها را به شما داده بود
وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ وَلَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْکینِ مِنْ قِتالِکُمْ
و خدا لعنت کند مردمى که شما را کشتند و خدا لعنت کند آنانکه تهیه اسباب کردند براى کشندگان شما تا آنها توانستند با شما بجنگند
بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَاِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَمِنْ اَشْیاعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ وَاَوْلِیاَّئِهِم
بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى شما از ایشان و از پیروان و دنبال روندگانشان و دوستانشان
یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ
اى اباعبداللّه من تسلیمم و در صلحم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با هر کس که با شما در جنگ است تا روز قیامت
وَلَعَنَ اللَّهُ آلَ زِیادٍ وَآلَ مَرْوانَ وَلَعَنَ اللَّهُ بَنى اُمَیَّةَ قاطِبَةً وَلَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَ
و خدا لعنت کند خاندان زیاد و خاندان مروان را و خدا لعنت کند بنى امیه را همگى و خدا لعنت کند فرزند مرجانه (ابن زیاد) را
وَلَعَنَ
اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَلَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَلَعَنَ اللَّهُ
اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ وَتَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ
خدا
لعنت کند عمر بن سعد را و خدا لعنت کند شمر را و خدا لعنت کند مردمى را که
اسبها را زین کردند و دهنه زدند و به راه افتادند براى پیکار با تو
بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِکَ فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَ مَقامَکَ
پدر و مادرم بفدایت که براستى بزرگ شد مصیبت تو بر من پس مى خواهم از آن خدائى که گرامى داشت مقام تو را
وَاَکْرَمَنى
بِکَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ
بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ
و گرامى داشت مرا بخاطر تو که روزیم گرداند خونخواهى تو را در رکاب آن امام یارى شده از خاندان محمد صلى اللّه علیه و آله
اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَکَ وَجیهاً بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ
خدایا قرار ده مرا نزد خودت آبرومند بوسیله حسین علیه السلام در دنیا و آخرت
یا
اَبا عَبْدِاللَّهِ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللَّهِ وَاِلى رَسُولِهِ
وَاِلى امیرِالْمُؤْمِنینَ وَ اِلى فاطِمَةَ وَاِلَى الْحَسَنِ
اى اباعبداللّه من تقرب جویم به درگاه خدا و پیشگاه رسولش و امیرالمؤ منین و فاطمه و حسن
وَاِلَیْکَ
بِمُوالاتِکَ وَبِالْبَراَّئَةِ [مِمَّنْ قاتَلَکَ وَ نَصَبَ لَکَ
الْحَرْبَ وَ بِالْبَرائَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ
وَالْجَوْرِعَلَیْکُمْ
و شما بوسیله دوستى تو و بوسیله
بیزارى از کسى که با تو مقاتله کرد و جنگ با تو را برپا آرد و به بیزارى
جستن از آسى آه شالوده ستم و ظلم بر شما را ریخت
وَاَبْرَءُ
اِلَى اللّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ] مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِکَ وَبَنى
عَلَیْهِ بُنْیانَهُ وَجَرى فى ظُلْمِهِ وَجَوْرِهِ عَلَیْکُمْ وَعلى
اَشْیاعِکُمْ
و بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى رسولش از کسى
که پى ریزى کرد شالوده این کار را و پایه گذارى کرد بر آن بنیانش را و
دنبال کرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پیروان شما
بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَاِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوالاتِکُمْ وَمُوالاةِ وَلِیِّکُمْ
بیزارى جویم بدرگاه خدا و به پیشگاه شما از ایشان و تقرب جویم بسوى خدا سپس بشما بوسیله دوستیتان و دوستى دوستان شما
وَبِالْبَر آئَةِ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ وَالنّاصِبینَ لَکُمُ الْحَرْبَ وَبِالْبَر آئَةِ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ
و به بیزارى از دشمنانتان و برپا کنندگان (و آتش افروزان ) جنگ با شما و به بیزارى از یاران و پیروانشان
اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ وَوَلِىُّ لِمَنْ والاکُمْ وَعَدُوُّ لِمَنْ عاداکُمْ
من در صلح و سازشم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با کسى که با شما در جنگ است
و دوستم با کسى که شما را دوست دارد و دشمنم با کسى که شما را دشمن دارد
فَاَسْئَلُ
اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَةِ
اَوْلِیاَّئِکُمْ وَرَزَقَنِى الْبَراَّئَةَ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ
و درخواست کنم از خدائى که مرا گرامى داشت بوسیله معرفت شما و معرفت دوستانتان و روزیم کند بیزارى جستن از دشمنانتان را
اَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَاَنْ یُثَبِّتَ لى عِنْدَآُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ
به اینکه قرار دهد مرا با شما در دنیا و آخرت و پابرجا دارد براى من در پیش شما گام راست و درستى (و ثبات قدمى ) در دنیا و آخرت
وَاَسْئَلُهُ
اَنْ یُبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ اَنْ
یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَ اِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ [بِالْحَقِّ]
مِنْکُمْ
و از او خواهم که برساند مرا به مقام پسندیده
شما در پیش خدا و روزیم کند خونخواهى شما را با امام راهنماى آشکار گویاى
[به حق] که از شما (خاندان ) است
وَاَسْئَلُ اللَّهَ
بِحَقِّکُمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَکُمْ عِنْدَهُ اَنْ یُعْطِیَنى
بِمُصابى بِکُمْ اَفْضَلَ ما یُعْطى مُصاباً بِمُصیبَتِهِ مُصیبَةً ما
اَعْظَمَها
و از خدا خواهم به حق شما و بدان منزلتى که شما نزد او دارید ،
که عطا کند به من بوسیله مصیبتى که از ناحیه شما به من رسیده بهترین پاداشى را که مى دهد به یک مصیبت زده از مصیبتى که دیده
وَاَعْظَمَ
رَزِیَّتَها فِى الاِْسْلامِ وَفى جَمیعِ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ
اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْکَ صَلَواتٌ
وَرَحْمَةٌ وَمَغْفِرَةٌ
براستى چه مصیبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمانها و زمین
خدایا چنانم کن در اینجا که ایستاده ام از کسانى باشم که برسد بدو از ناحیه تو درود و رحمت و آمرزشى
اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَمَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
خدایا قرار ده زندگیم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ محمد و آل محمد
اَللّهُمَّ
اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ وَابْنُ آکِلَةِ
الَْآکبادِ اللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ عَلى لِسانِکَ وَلِسانِ نَبِیِّکَ
صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ
خدایا این روز روزى است که مبارک و میمون دانستند آنرا بنى امیه و پسر آن زن جگرخوار (معاویه )
آن ملعون پسر ملعون (آه لعن شده ) بر زبان تو و زبان پیامبرت که درود خدا بر او و آلش باد
فى کُلِّ مَوْطِنٍ وَمَوْقِفٍ وَقَفَ فیهِ نَبِیُّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ
در هر جا و هر مکانى که توقف کرد در آن مکان پیامبرت صلى اللّه علیه و آله
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَبا سُفْیانَ وَمُعوِیَةَ وَ یَزیدَ بْنَ مُعاوِیَةَ عَلَیْهِمْ مِنْکَ اللَّعْنَةُ اَبَدَ الاْبِدینَ
خدایا لعنت کن ابوسفیان و معاویه و یزید بن معاویه را که لعنت بر ایشان باد از جانب تو براى همیشه
وَهذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَآلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ
و این روز روزى است که شادمان شدند به این روز دودمان زیاد و دودمان مروان بخاطر کشتنشان حضرت حسین صلوات اللّه علیه را
اَللّهُمَّ
فَضاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْکَ وَالْعَذابَ [الاَْلیمَ] اَللّهُمَّ
اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فى هذَاالْیَوْمِ وَفى مَوْقِفى هذا
خدایا پس چندین برابر کن بر آنها لعنت خود و عذاب دردناک را خدایا من تقرب جویم بسوى تو در این روز و در این جائى که هستم
وَاَیّامِ
حَیوتى بِالْبَراَّئَهِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَةِ عَلَیْهِمْ
وَبِالْمُوالاتِ لِنَبِیِّکَ وَآلِ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمُ
اَلسَّلامُ
و در تمام دوران زندگیم به بیزارى جستن از
اینها و لعنت فرستادن بر ایشان و بوسیله دوست داشتن پیامبرت و خاندان
پیامبرت که بر او و بر ایشان سلام باد
پس مى گوئى صد مرتبه :
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَآخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ
خدایا لعنت کن نخستین ستمگرى را که بزور گرفت حق محمد و آل محمد را و آخرین کسى که او را در این زور و ستم پیروى کرد
اَللّهُمَّ
الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَیْنَ وَشایَعَتْ وَبایَعَتْ
وَتابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمیعاً
خدایا لعنت کن بر گروهى که پیکار کردند با حسین علیه السلام و همراهى کردند
و پیمان بستند و از هم پیروى کردند براى کشتن آن حضرت خدایا لعنت کن همه آنها را
پس مى گوئى صد مرتبه : اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ
[اَبَداً] ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ
سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ،
بر تو از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار زیارت من از شما
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
سلام بر حسین و بر على بن الحسین و بر فرزندان حسین و بر اصحاب و یاران حسین
پس مى گوئى :
اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى وَابْدَاءْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَالرّابِعَ
خدایا مخصوص گردان نخستین ستمگر را به لعنت من و آغاز کن بدان لعن اولى را و سپس دومى و سومى و چهارمى را
اَللّهُمَّ
الْعَنْ یَزیدَ خامِساً وَالْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَابْنَ
مَرْجانَةَ وَعُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَشِمْراً وَآلَ اَبى سُفْیانَ وَآلَ
زِیادٍ وَآلَ مَرْوانَ اِلى یَوْمِ الْقِیمَةِ
خدایا لعنت کن یزید را در مرتبه پنجم و لعنت کن عبیداللّه پسر زیاد و پسر مرجانه را
و عمر بن سعد و شمر و دودمان ابوسفیان و دودمان زیاد و دودمان مروان را تا روز قیامت
پس به سجده مى روى ومى گوئى :
اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاآِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى
خدایا مخصوص تو است ستایش سپاسگزاران تو بر مصیبت زدگى آنها، ستایش خداى را بر بزرگى مصیبتم
اَللّهُمَّ
ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَثَبِّتْ لى قَدَمَ
صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَاَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ
بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ
خدایا روزیم گردان شفاعت حسین علیه السلام را در روز ورود (به صحراى قیامت )
و ثابت بدار گام راستیم را در نزد خودت با حسین علیه السلام و یاران حسین آنانکه بى دریغ دادند جان خود را در راه حسین علیه السلام |
